ölümle burun buruna gelinen anlar

bundan yaklaşık 4-5 sene öncesi.. çanakkale - gelibolu saros körfezinde gayet eğlenceli başlayan dalışımın sonunda gerçekleşen talihsiz olaydır. kumluk zemine sahip, görüşün güzel, akıntının çok az olduğu, bir koy bulup dalış amirlerimizle burada günün ilk dalışını yapabileceğimizi kararlaştırdık. saat 10 civarıyd,ı biraz da geç kalmıştık her neyse hemen ekipmanlarımızı kuşanıp son kontrolleri yaptıktan sonra, botla kıyıdan açıldık, dalış yapacağımız yere gelmiştik, suya atladık. direkt olarak ineceğimiz yer 17-18 mt, derinliğin yavaş yavaş arttığı bir bölgede dalış yapmaktaydık. her şey mükemmeldi suyun altında ilk olarak bizi sardalye sürüleri selamlamıştı. bu sürülerin varlığı ardından gelecek avcı balıkların habercisiydi. nitekim öyle oldu palamut ve torik sürüleri adete sardalyeleri çıkmaza almış sağlı sollu hamlelerle koca sürüyü hem yönetiyor ,hemde dövüyorlardı inanılmaz bir görsel şovdu. ardından 4-5 li gruplar halinde gelen yunuslar tarifi imkansız şeyler yaşatıryordu bize. derinlik 30 mt lere gelmişti, bende kumluk zemine sırt üstü yatmış üzerimde olan şovu hayranlıkla izliyordum adete büyülenmiştim. zaman akıp gidiyorda resmen. boynumda şah damarımın yakınlarında ömrümde duymadığım bir acı ile irkildim. ne olduğunu anlayamamıştım ancak durum hiçte iç açıcı değildi canım yanıyordu ve her gecen saniye dahada artıyordu. paniklemiştim direk çıkabileceğimiz bir derinlik değildi dinlene dinlene çıkmamız gerekiyordu (teknik bir konu dekompresyon toblosuna uyarak çıkmak gerekir aksi takdirde vurgun yiyebilirsiniz ) dalış liderimize bir problem olduğunu ve acil çıkış yapmamız gerektiğiniz söyledim. hemen dalışı sona erdirip grup halinde çıkmaya başladık. çıkışımız yaklaşık olarak 15 dk sürecekti benim dayancak gücüm kalmamıştı. canımın yanması artık bir şey ifade etmiyor nefes alamıyordum. yüzeye son 5 mt kala artık çırpınmaya başlamıştım hiç kimse anlam veremiyordu. yüzeye çıktığımız an direk bota bindirdiler beni artık kesik kesik nefes alıyor ilginç sesler çıkarıyordum. dalış hocamızın trakonya diye bağırdığını duydum o ana kadar ne olduğnu bilmediğim bu acı trakonya denen zehirli balığın iğnesinden başkası değilmiş. hocam direkt olarak kabaran , rengi değişip şişen boğazıma ilk müdehale olarak işemeye başladı. ardından telefonda bir yerleri arıyorlardı .artık nefes alıp almadığım konusunda en ufak bir fikrim yoktu. gruptaki herkes şoktaydı bazılarının ağladıklarını gördüm el salladığımı hatırlıyorum. ara ara kendime gelip kusmaaya benzer eylemler yapıyordum. boğazda bulunan ambulans sürat teknesi ile beni direkt karadaki ambulansa ordan hastaneye kaldırmışlar uygulanan tedavilerin sonunda yaklaşık 24 saat sonra kendime gelmiştim.. hala dalış yapmaya devam ederim daha nice tecrübeler edindiğimi aktarmak isterim.

bende yazarım bi ara

trafik kazası yaptım. sol ön tekerlek karnımdan geçti. kendimi önden arabanın altında gördüğümü çok net hatırlıyorum. vademiz dolmamış .

(bkz: doğum anı) (bkz: hepimiz ölmek için doğduk)

yukarıdaki inşaattan tam önüme tuğla düştü. bir adım daha atmış olsaydım ölüydüm la.

geçen yaz arkadaşın arabayla yan atıyoruz saçma sapan. eğlencesine tabi kırolığuna değil. bu salak düz yolda drift atcam diye bi çekti el frenini. park etmiş bi otobüsün 1 metre yanından duvara girdik. ben arka koltuktaydım allahtan ortada durmuyodum, yoksa el freni götüme kaçabilirdi -utanç verici ama zevk veren bi ölüm olabilirdi-.

küçükken köyde motor ile kaza yapmam. motorun yaklaşık 2 metrelik bir dereye 100 km ile düşmesi, benim ise motor düşmeden hemen önce motordan düşmem. ben yola düştüm, motor dereye. belki ölmezdim ama olsun.

geçen otobandayim 170-180 civarı bir hizdayim önüme biranda tir bir atladı nasıl frene bastım nasıl motor fren yaptım mılim kala durdum bilmiyorum..

istanbula arabayla gelirken kışın kütahya'da yol buzlanmasi nedeniyle şarampole yuvarlaniyoduk ama babam ucuz kurtarmıştı bide gazipasa anamur arasi dağ yolunu bilen bilir ordan gece gecerken bi arabayı sollamaya girdik karşıdan bi anda kamyon çıktı solladigimiz araç frenledi bizde gazlayip geçtik ucuz yirtmistik yine

bi kaç gün sonra muğlaya gideceğiz köyde bi bahçemiz bir de kulübe gibi evimsi bir şeyimiz var sevimli bir şey.neyse dedik ki gitmeden sulayalım mangal falan yakarız bindik arabaya ama benim moralim biraz bozuktu neyse gidiyoruz annemle babamda kavga etmişlerdi arabada ses yok zaten bir yarım saat gittikten sonra babam sabah kahvaltısıyla durduğu için annem yaptığı poğaçayı çıkardı babama yediriyo falan barıştılar yani .d neyse o ara babam sola çevirdi kafasını ben ortada oturuyorum karşıdan jip geliyo bi tane ben bakakaldım mal gibi kardeşimde annemde ses yok sonra ablam bi anda baba diye bağırmaya başladı babam direksyonu sağa kırdı bi anda benim kemer falan takılı değildi baya sarsıldık telefon flan fırladı o ara neyse babam bu seferde yandaki tarlaya girmemek için sağa çevirdi ama hepimiz şok olmuşuz arabanın bir şeyleri bozulmuş kırılmış falan ben anlamam oraları .d babama sorduk ne düşünüyodun nereye daldın diye burda biri kaza yapmış nasıl yapmış diye onu düşünüyomuş djfldkdldgm öyle işte bugünde ölmedik

sevdiğin kızı yoğun bakıma aldıkları an.

hepimiz ölümle göz göze diz dizeyiz her an ama hissetmiyoruz

birkaç ay önce antalya'ya gittik arkadaşlarla araba kiralayıp. kamp yapacak yer arıyoruz. mal gibi hiç araştırmadığımız için 2-3 saat güvenli bir yer aradık.en sonunda lara sahilinde karar kıldık. beşiktaş şampiyonluğunu ilan etmiş, sevdiğim insanlarla beraberim.herşey çok iyi gidiyor anlayacağınız.neyse çadırları kurduk yattık.sabah güneş doğar doğmaz kalktım.karşımda efsane bir manzara var.21 yılını dağ,taş ve bina görmekle geçirdiğimden midir bilmem direk denize doğru koşmaya başladım.bir yandan koşuyorum biryandan da üstümdekileri çıkarıp şortumu giyiyorum.neyse atladım suya 10-15 dakika hayvan gibi enerji harcadım.serbest stil,sırtüstü,kurbağalama zart zurr hepsini yaptım işte.sonra dedimki ben niye şu dubalara(buradan sonrası tehlikeli olduğunu belirten sınır) kadar yüzmüyorum? beni havada tutacak sanıyorum mal gibi onun için son sürat yüzmeyr başladım dubalara doğru.ulan varmaya yakın hiç enerjim kalmadı.içten içe ulan osurgan eğer havada tutmazsa bu dubalar fena sıçtın diye düşünüyorum.tabiki tutmadı havada hatta dahada batırdı.birden beni bir heyecan bastı anlatılmaz yaşanır.eskiden ulan nasıl boğuluyor bu dangalaklar sırt üstü serbest bırak kendini zaten dalgalar sahile atar seni diye düşürdüm.işte o an eski "ben"e sövmeye başladım.sırt üstü bırakıyorum kendimi, boynuma kramplar girmeye başlayınca doğrulup kıyıya doğru bakıyorum hiç bir milimlik ilerleme yok amk.yavaş yavaş tüm dua ve sure envanterini kullanmaya başladım.ilerde insanlar var ama gururuma yediremeyip bağırmıyorum da salak gibi.en son arkadaşım bir terslik olduğunu anlayıp bana doğru yüzmeyr başladı.geldiğinde geçen diyalog aynen şu şekildeydi. -hehehe oğlum niye beni çağırmadın la +kes sesini a***** koduğum boğuluyom -harbi mi la heheheh? +lan ****** belanı bak şimdi iyi dinle beni +sırt üstü yatacam bana sırtımdan destek ol kıyıya çek hiç iyi değilim ben arkadaş yavaş yavaş kıyıya çekti sağolsun.emekliye emekliye kendimi şezlongun birine attım.gözümü kapatıp açtığımda etrafımda 100lerce insan gördüm.noluyor lan diye sordum ilk tanıdığım simaya.kanka bayılmışsın bizde uyandırmayalım dedik cevabını aldım.hea ne kadar da anlayışlısınız kanka dedikten sonra gidip 2 rekat şükür namazı kıldım. kıssadan hisse:asla bir özelliğinizle çok övünmeyin zira gün gelir övündüğünüz şey mazallah ölümünüze bile sebep olabilir yine roman yazdım ama anlatmak istedim işte hadi eyvallah ✋🏽

efendim sektör gereği ağır koşullar altında çalışıyoruz. yine bir gün basit bir açık alan klip setinde lanet olasınca projib aletini kurma görevini üstlendim. asıl görevim yönetmen asistanlıgını olmasına rağmen yapımcı şahsın ek çalışan getirmeye parası yetmemiş olacak ki her çalışan aynı anda 3 iş birden yapıyor. ben yönetmen tarafından torpilli olduğum için en basit iş olan işleri üstlendim hep. bir sahne için uçurum kenarına projib kuruyorum. ağırlıkların takılması için yardım istedim kimse sıklemedı. yonetmende hadi hazır değil mi diye sitem edince acele acele tek başıma kurmaya çalıştım. son ağırlığı takarken taş kaydı ve projib uçurumdan assagıya yuvarlandı. düşerken ayağım takıldı ve bende peşinden gittim. allahtan uçurum kenarındaki taş kütlesi beni kaldırmaya yetecek kadar kuvvetlıymıs. projib ucurumdan yuvarlanırken ben o kayaya düştüm. yaklaşık 2 metre. kilolu olmanın verdiği etkiyle bayılmışım. gerızekalılar itfaiyeyi afadı akutu aramak yerine kendileri kurtarmaya çalışmışlar ve 2 saat baygın bir biçimde yatmışım orda. allah yapımcıların belasını versin. şu çalışma şartlarımızı düzeltin artık ya

5 ya da 6 yaşındayım hikaye dün gibi aklımda ama yaştan emin değilim. tam hatırlamıyorum. yaz aylarından biri, köydeyiz. kardeşim o dönem hastalık geçirmiş birçok ilacı vardı şurup, vitamin, ağrı kesici vs. annem ona her ilaç verdiğinde içten içe kıskanıyorum, lan niye bu kadın bunlardan bana da vermiyo diyorum, tadını da merak ediyorum... neyse bi gün herkes dışarlarda lan fırsat bu fırsat deyip raftaki ilaçlara saldırdım. tadını sevdiğim şurupları kafaya bocaladım, haplardan da birer ikişer atıp operasyonu başarıyla tamamladım. dışarıya çıktım oyun oynamaya, körebe falan derken şaaak yerdeyim. sonrasında hayal meyal hatırlıyorum, arabanın arka koltuğunda, yarı baygın yarı uyanık annemin kucağında yatıyorum. " tamam oğlum bir şeyin yok" falan dediğini hatırlıyorum. bzim köy de öyle ha deyince gidip mideni yıkatamıyosun. trabzon şehir merkezine 120 km uzaklığı var. yolda ilçe hastanelerine uğraya uğraya gidiyo bizimkiler. hastaneler biz bir şey yapamayız deyip diğer ilçeye yönlendiriyo. (annem bu aksiyonun yaklaşık 2 saat sürdüğünü söylüyor.) sonunda trabzon da hastaneye yetiştiriyolar beni, doktor " yarım saat daha gecikseniz kurtaramazdık" demiş. neyse mideyi yıkıyolar bir iki gün kontrol falan derken durumlar düzeliyo. ölüme en yakın olduğum an, o andır. kıskançlığın ve merakın nelere sebebiyet verdiğini gösteren ibretlik bir hikayedir.

inşaatta beton atılmadan önce son katın elektrik borularını döşüyorduk. balkon kısmının elektrik borusu sabitlenecekti, çekiç çivi aldım gidiyorum sallana sallana çok da zayıfımdır yel vursa savurur tam giderken ayağım demire takılmasın mı balkon kısmını uçarak geçtim saçağın orada takıldım kaldım 6. kattan aşağıya bakarken biraz titreme gelmişti allahtan bizim kalfa arkadan tuttu çekti yoksa balıklama dalıyordum betona

13 yaşındayım, yüzme derslerine başlicam güya.o günde top oynadım cahillik bilmiyorum.bacaklarım öldü ama, neyse hoca havuza geçirdi filan havuza bi baktım 3 metre ananısikim dedim(boyum 1.35 filan).ben burda ölmezsem daha ölmem ha dedim.hoca ısınma filan yaptırmadı çünkü zaar.sonra girdik sünger elimde yüzüyorum i**** 50 metre sonra dur kenara geç dedi.tamam hocam diyip suya daldım.o bacaklarla en fazla 10 metre yüzebildim tabii.sünger elimden kaydı çırpınıyorum zaar gibi.3 metrelik havuzda dibe kadar battım.ayağım yere değdi, aha dedim i**** yarrağı yedin.hayatım gözlerimin önünden geçti. (bkz: bu gerçekten oluyor) sonra baya bi klorlu su yuttum işte djcjkf.havuzdan çıkınca hocam boğuluyodum dedim.uyu geçer dedi amınoğlu

eczanede otururken dayım kapının önünden sigaramı getir diye seslendi ben de gayriihtiyari cebimde ki sigarayı çıkardım gidiyorum. tam yanına geldim jeton yeni düştü.allah'ın sevdiği kuluymuşum da dayım arkasını dönüp bakmadı da sigarayı hemen cebe attım. koşa koşa gittim kendi sigarasını getirdim.

daha küçükken bisikletle simit almaya gidiyorum bi inşaatın önünden geçerken iskeleden düşen büyük bi kalas tam ben altından geçerken aşşağı düştü elektirik teline takıldı1 metre gerime baya gürültüyle düşmüştü etraftan millet koşup gelmişti su içirenler falan 😂

bundam yaklasik 12-13 sene önce televizyonun fişinde sıkıntı vardi prize taktiğimda temassizlik yaratıyordu bende firsat bu firsat evde kimse yokken bi tamire girismeliydim nitekimde elime aldim tornavidayi fişi plastigini cikardim actim orda prize giren iki demir uç var onlara teller bagli o ordaki vidalari iyice sıktım ve plastigini takmadan o demir uçlari elime alarak prize sokmamla 220 volt carpmasi bir oldu beni geriye dogru firlatti sonrasinda kafami duvara vurdum bayilmisim bir sure sonra ayildim evde hala kimse yoktu sonra dolaba meybuz falan yapmistim kolali onu yedim falan buda böyle bir animdir.

senee geçen sene mayıs. abim evlendi. yengem abim ben bi atış talimi yapalım dedik. silah da 12 kalibre fişek sıkan tek kırma. yengem daha önce eline hiç silah almamış. neyse hedefi belirledik ben kamerayı aldım elime atışı kaydedecem. abim silahı yengemin eline verdi. silahın emniyeti açıkmış ve ucu bana doğru dönüktü. silah birden bir ateş aldı ama o barutun o anki patlama sesinin tarifi yok. herkes şok. herkes korkmuş ve bir tarafında sakatlık var mı diye bakıyor. o an saçmalar neremden geçti bilmiyom ama verilmiş sadakam olduğu kesin. hala o an aklıma geldikçe elim ayağım titrer

(#713860) bakın burada bok yoluna gidiyordum.

4 yaşımdayken annemin elini bırakıp yola fırlamışım gelen araba tam önümde durmuş bende duran arabaya çarpıp bayılmışım herkes öldüm sanmış sonra kalktım yürüyerek eve döndük slsjskwksksk

çöp konteynerinden kedi fırladığı o kısa an beyaz ışığı görüyorum o anlarda

motosikletle gecenin vakti alkollüyken kaza yaptığım anlarda fazlasıyla hissettim ölümü.

(#689842) bilenler iyi bilir.

2 yaşındayken abiminin bir kutu hapını icimisim 2 3 saat rahat uyumusun yatagin altinda babam bulup hasteneye götürmeseydi bes dakka gec kalsaydi ölüyomusum hep anlatirlar

saat gece iki, üç.. dayımın kızının düğünü vardı bahçelievlerde onun gecesi işte. kimse kalmadı haliyle düğün dediğin on bir, on iki dedin mi biter. biz dayımla kaldık orada, bir tanıdığımızın meyhanesi var, ordayız. ya bu uzun bir hikaye ya, isterseniz okumayın. neyse baktım adam sapıttı, kaldırdım zorla. gidiyoruz, ama nasıl? zaten merdivenden inerken koyverdi kendini baştan. bütün basamaklara değdi kabaetleri. indik sokağa, araba var, ama adam sarhoş. bende de ehliyet yok. yine de ben istedim dedim dayı, bak iyi değilsin ver bana. yok allah ben sürecem diyor. bana sarhoş muamelesi yapma bilmem ne.. iyi dedim, besmele çektim bindim. adam kalkarken yedi kere istop etti. en sonunda çalıştırdı ama allaha emanetiz. yirmi yirmi beş saniye sonra caddeye çıktık, baktım yol ayrımındaki refüje doğru sürüyor. iki üç saniye geçti kırmadı direksiyonu. dedim bari ben kırayım. tuttum direksiyondan birlikte sürüyoruz arabayı. sürekli müdahale ediyorum. son sigaralarımı içiyorum. arada da dayım sigara istiyor veriyorum "yakıp da ver lan yakamıyom" diyor. bi şekilde göztepeye kadar geldik. gece vakti, yollar boş. orta şeritte kırk beşle gidiyor adam. bazen sağ şeride sürüyor, yine ben müdahale ediyorum. işte geldik altıma sıçtığım yere. kontrol etmek istedim gerçekten sıçtım mı diye ama elim ayağım tutmadı. en son artık gözlerim kapanıyor benim de, birden vazır vazır bi sesle birlikte arabanın sol şeride hızlıca kaydığını fark ettim. ulan adama bir baktım, kafayı koymuş uyuyor?! bir ayağı gazda bir ayağı da debriyajda, ondan bağırıyor araba. ulan direksiyona yastık gibi sarılmış bir de zar zor çekiştiriyorum sağa doğru, araba hala bağırıyor. dedim ulan ben bu gece ölmüyorum dayı, kusura bakma. ayağını gazdan kaldıramayacağım için kontağı kapattım, yavaş yavaş sağa çekiyorum. el frenini de kaldırdım yavaş yavaş. bunu indirdim kendim bindim. allah korudu göztepeye kadar. ama daha fazla koruyacağını sanmadım.